ΙΟΥΝΙΟΣ 2009
Ι σ ω ς
Είναι ο πλέον κατάλληλος χρόνος να προσμετρήσουμε τις διάφορες βαθμίδες που κατά τις τελευταίες δεκαετίες υποχώρησε στην κλίμακα της κοινωνικοπολιτικής αντικειμενικής διάστασης η πολιτική μας ζωή, μ’ ευθύνη του συνόλου πολιτικού κόσμου ( Πολίτες – Πολιτικοί – Δημοσιογράφοι). Ξεκινώντας από την κυρίως πολιτική Ζωή της οποίας μόνιμη έπωδος, υπήρξαν οι αντιθέσεις και αντιπαραθέσεις εις το Κοινοβούλιο Ουδέποτε σχεδόν ευρέθη θέμα που να συμφωνούν οι διάφοροι κομματικοί σχηματισμοί παρά μόνο σε συγκεκριμένη περίπτωση και κάθε φορά για ένα συγκεκριμένο μέτρο:
Την αύξηση των βουλευτικών αποζημιώσεων!
Ο κάθε βουλευτής εκπροσωπεί εις το κοινοβούλιο τον λαό που τον ψηφίζει, κατά δήλωσή του. Όταν ψηφίζει όμως το κάνει με βάση το κομματικό συμφέρον που του επιβάλλεται, είτε πολιτικά άνωθεν, είτε εξωθεσμικά – έξωθεν. Σε πρόσφατη μάλιστα εκλογή ακούσθηκε βουλευτής να λέγει «δεν ψηφίζω πλέον κατά συνείδηση.»
Οι προδικαστικές ενδοκοινοβουλευτικές διερευνήσεις, ιδιαίτερα σοβαρών θεμάτων, προκειμένης της ευνομίας της πολιτείας, ουδέποτε κατέληξαν σ’ ένα κοινό συμπέρασμα. Τόσα συμπεράσματα ανακοινώνονται όσα και τα κόμματα.
Κατά τις συνεδριάσεις της ολομέλειας της βουλής των τριακοσίων, συνηθέστατα παρίστανται πέντε εώς δέκα εκπρόσωποι του λαού. Οι υπόλοιποι δηλώνουν παρών στα καφενεία η σ’ επιτροπές απ’ όπου και αμοίβονται εξτρά.
Οι φωτογραφικές διατάξεις της τελευταίας στιγμής σε ψηφιζόμενα νομοσχέδια από τους αξιότιμους κυρίους Υπουργούς αποτελούν συνήθη πρακτική, κατά την νομοθετική εργασία.
Προσωπικά ευτελή συμφέροντα, εξωθεσμικά και μη αλλά και κομματικά εδώ και πολλά χρόνια δυστυχώς μέχρι και σήμερα, βαραίνουν την Κοινοβουλευτική ζωή, αλλά γενικότερα την πολιτική του τόπου.
Προσωποπαγή Κόμματα αλλά και Κυβερνήσεις, διαδεχόμενες η μία την άλλη, αδυνατούν να ταυτίσουν τον νόμο με την τάξη, συγχρόνως δε να προσεγγίσουν την ηθική.
Η Δημόσια τάξη και ασφάλεια των πολιτών έχει κλονισθεί. Παλαιές συνοικείες όπου βασίλευε η σιγουριά και η ησυχία σήμερα έχουν μετατραπεί σε απαγορευμένες περιοχές, ιδιαίτερα επικίνδυνες, για τους ίδιους τους κατοίκους των. Η γκετοποίηση είναι πλέον γεγονός.
Οποιαδήποτε ομάδα κουκουλοφόρων η μη, αποκλείει κατά βούληση τα εμπορικά κέντρα και τους δρόμους των πόλεων, με τ’ ανάλογα αποτελέσματα.
Οι καταστροφές των περουσιών, των φορολογουμένων πολιτών είναι σύνηθες φαινόμενο, χωρίς ποτέ το κράτος ν’ αναλαμβάνει εις το ακέραιο την ευθύνη αποζημίωσης, ως οφείλει.
Οι μαθητές εγκατέλειψαν τα θρανία τους και κατά το μεγαλύτερο μέρος του μαθητικού τους χρόνου γίνονται καταληψίες των σχολείων τους. Στους δρόμους δε των πόλεων μαζί με τους φοιτητές παίζουν κλεφτοπόλεμο με τους αστυνόμους.
Οι αντιεξουσιαστές πλέον εξουσιάζουν! !
Οι εγκληματίες των πόλεων σχεδόν ανενόχλητοι εγκληματούν.
Οικονομικά σκάνδαλα, διασπάθισης του Δημόσιου Χρήματος, κυριαρχούν στην καθημερινότητα.
Τα εθνικά θέματα οδηγούνται προς περισσότερο δυσοίωνες προοπτικές. Τουρκία και Σκόπια συμπεριφέρονται απαξιωτικά προς την Χώρα μας. Η λαθρομετανάστευση έχει δημιουργήσει μια ιδιαίτερα πνιγηρή ατμόσφαιρα σε πολλές πόλεις και γειτονιές. Συγχρόνως αποτελεί ιδιαίτερα, μια πληθυσμιακά επικίνδυνη βόμβα, για τ’ αμέσως επόμενα χρόνια.
Εάν τολμήσουμε ν’ απαριθμήσουμε κάθε μια από τις βαθμίδες κατά τις οποίες κατέπεσε από δεκαετίες τώρα στην κλίμακα της πολιτικής και της ηθικής η Δημόσια Ζωή αυτού του τόπου, θα μας προκύψει βαθειά ψυχική νόσος από την οποίαν υπάρχει ο κίνδυνος να μην επανέλθουμε ποτέ.
Και μέσα σε όλα αυτά μας προέκυψαν οι Ευρωεκλογές. Ενώ μέχρι της προηγούμενες, οι Έλληνες ψηφοφόροι εν αντίθεσει προς άλλους λαούς, πειθαρχημένα προσήρχοντο στις κάλπες σεβόμενοι την Ευρωπαϊκή μας πορεία.
Σήμερα η πραγματική αποχή από το σύστημα έφτασε περίπου το 30% ( 50% η αναφερόμενη )
Είναι βέβαιον ότι
Η σύγχρονη Πολιτική Ηγεσία στο σύνολό της έχει αποδοκιμασθεί. Τούτο δε προκύπτει από την ποιοτική ανάλυση των στοιχείων που προέκυψαν από το τελευταίο ουσιαστικό δημοψήφισμα του εκλογικού σώματος. ( ψηφίσαντες και απέχοντες )
Ο μόνος αξιόπιστος παράγοντας της Δημόσιας Ζωής παραμένει ακόμη ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Είναι βέβαιον πλέον ότι
η στροφή της πλάτης των πολιτών στα πολιτικά δρώμενα, καθώς και η επίδειξει σοβαρότητας του εκλογικού σώματος ( ψηφισάντων και μη ) σηματοδοτεί μια καινούργια πολιτική συνιστώσα.
Είναι βέβαιον πλέον ότι
υπάρχει δυσαρμονία μεταξύ πολιτικού σώματος και του πολιτικού συστήματος.
Είναι βέβαιον πλέον ότι
το πολιτικό σώμα έστειλε μήνυμα στο πολιτικό σύστημα ότι τα ψέματα τελείωσαν. Η ανοχή στην ατιμωρησία εδώ και δεκαετίες αποτελεί πλέον παρελθόν.
Είναι βέβαιον πλέον ότι
το κοινοβουλευτικό μεταπολιτευτικό σύστημα της Προεδρευομένης Πρωθυπουργοκεντρικής Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, ευρίσκεται εις την δύσιν του. Χωρίς απαραίτητα αποκλειστικά να φέρουν την ευθύνη οι εκάστοτε ηγέτες, αλλά το ίδιο το σύστημα.
Και ενώ ομιλούμε με ιδιαίτερο σεβασμό για την λέξη Δημοκρατία θα πρέπει να θυμηθούμε τον Αριστοτέλη ο οποίος και τότε πίστευε ότι είναι το καλύτερο από τα γνωστά πολιτεύματα και ό,τι η Δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα, κατά τον Πλάτωνα.
Ί σ ω ς
λοιπόν θα πρέπει στον θεσμό Δημοκρατία ν’ αναζητήσουμε διέξοδο σε μια άλλη μορφή Δημοκρατικής διακυβέρνησης πλέον κατάλληλη γι’ αυτόν τον τόπο.
Έχουμε όχι λίγα παραδείγματα Κρατών η Δημοκρατία των οποίων κατά τεκμήριον τουλάχιστον λειτουργεί ικανοποιητικά.
π.χ Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, Γαλλία κ.α
Ί σ ω ς
ήρθε η ώρα οι Έλληνες με Δημοψήφισμα ν’ αποφασίσουμε για μια νέα μορφή Δημοκρατίας.
Ί σ ω ς
Η Προεδρική Κοινοβουλευτική Δημοκρατία με υπουργούς Τεχνοκράτες και Πολιτικούς άριστους πολίτες, διακριθέντες από τις διάφορες επαγγελματικές – επιστημονικές και κοινωνικές τάξεις, επιλεγόμενους, από τον εκλεγόμενο από τον λαό εκάστοτε πρόεδρο.
Θα μπορούσε να είναι η σωστή απάντηση στο υπάρχον πολιτικό πρόβλημα
Μία Δημοκρατία λοιπόν η οποία θα λειτουργεί με ολιγαριθμότερο Κοινοβούλιο ως νομοθετικό Σώμα και Γερουσία ως ελεγκτικό της εξουσίας και των θεσμών όργανο. Οι δε επιλεγόμενοι εκάστοτε Υπουργοί δεν θα πρέπει να έχουν το δικαίωμα του εκλέγεσθαι επί πενταετία, μετά την λήξιν των υπουργικών τους καθηκόντων.
Ί σ ω ς
Αυτό να είναι η λύση. Έτσι γλυτώνουμε σε μεγάλο βαθμό από το πολιτικό κόστος της εξουσίας.
Ί σ ω ς
Μεταπολιτευτικά, τούτο το τελευταίο να είναι το μεγαλύτερο κακό αυτού του τόπου.
Ασφαλώς τα προταθέντα μέχρι εδώ, δεν αποτελούν μονόδρομο εποικοδομητικής λύσης του Γενικότερου Πολιτικού προβλήματος αυτής της Χώρας.
Ί σ ω ς
Είναι η αρχή για οποιανδήποτε περαιτέρω ουσιαστική αναζήτηση.
Κωνσταντίνος Γεροντής
Οδοντίατρος
Πρόεδρος
Εταιρείας ΕλληνοΕυρωπαϊκών
Μελετών
Email. k.gerondis@yahoo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου