Η ΓΚΡΙΖΑ ΝΥΚΤΑ
ΤΗΣ 12ΗΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ
Το Μεταπολιτευτικό Σύστημα διακυβέρνησης της χώρας μας, γεννήθηκε και δημιουργήθηκε το καλοκαίρι του 1974 κάτω από ιδιαίτερα δύσκολες αλλά και πρωτόγνωρες συνθήκες για την γενιά της εποχής εκείνης.
Επικράτησε, μετά την έξοδο από το Χουντικό καθεστώς, έχοντας σχεδόν υπαρκτή ακόμη την δικτατορική επιρροή στην επισφαλή μεταδικτατορική δημοκρατία.
Ένας Λαός ο οποίος δονείτο τότε από το άκρατο δικαίωμα της ελευθερίας, καθώς και της ελευθεροτυπίας προφορικού και γραπτού λόγου. Το πολιτικό σύστημα στην συνέχεια κατάφερε να παραποιήσει, χειραγωγώντας τούτο το δικαίωμα του Ελληνικού λαού, προς άκρατους ενθουσιασμούς αλλά και άκαιρες διεκδικήσεις και δημοκρατικές στρεβλώσεις εν ονόματι πάντοτε του ονόματος της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.
Ένας Λαός ο οποίος εν ονόματι αυτού του αναφαίρετου δικαιώματος παραφράζοντας το θεσμό του πολιτικού κόστους και καταχρόμενος της ουσιαστικής έννοιας αυτού με την παρότρυνση και συμμετοχή των λειτουργών του πολιτικού συστήματος, κατάφερε να τιθασεύσει και στην συνέχεια να υποδουλώσει το Διαχειριστικό, Διοικητικό και τελικά το Κυβερνητικό Σύστημα της Χώρας. Μεθοδεύθηκε έτσι ώστε να επιτευχθεί το αμφίδρομο εκβιαστικό πελατειακό σύστημα εξουσίας.
Το Πολιτικό Σύστημα παραμόρφωσε το Συνδικαλιστικό κίνημα αναδεικνύοντας τους εκάστοτε λειτουργούς του στις ανώτερες επάλξεις της Κρατικής και Πολιτικής Εξουσίας. Έναν υγιεί Συνδικαλισμό που είναι και πρέπει να είναι η πεμπτουσία της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ δι’ αυτής της μεθόδευσης εκ μέρους της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας, υποβάθμισε την ουσιαστική του παρουσία ως κοινωνικό Εταίρο στ’ όλο Σύστημα Εξουσίας.
Αποστέρησε με αυτό τον τρόπο την δίκαιη και έντιμη εκπροσώπηση στις ουσιαστικές διεκδικήσεις μέσα από το πραγματικό σύνολο της παραγωγικής διεργασίας. Εγκλωβίζοντας έτσι τους εργάτες, τους υπαλλήλους, του ιδιωτικού και δημόσιου παραγωγικού φορέα.
Προκειμένου δε να καρπωθεί των πελατειακών του ψευδοοφελειμάτων, το Πολιτικό Σύστημα δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει τόσο τους ένστολους όσο και τους μαθητές των δημοτικών σχολείων.
Έτσι διεκδίκησε και κατέκτησε με δίκαια ή άδικα αιτήματα, δρόμους και πλατείες, Λιμάνια και αεροδρόμια, οδικούς κόμβους και τελωνεία, πανεπιστήμια και σχολεία. Ανά πάσα στιγμή ένας ανεξέλεγκτος συνδικαλισμός απέκλεισε την εμπορική και οικονομική ζωή, την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών και της εκπαίδευσης, την μεταφορά και μετακίνηση προϊόντων και πολιτών. Παράλληλα δε παρατηρούνται τα εξής τραγικά φαινόμενα μ’ ευθύνη πάντα του Πολιτικού Συστήματος Εξουσίας στην χώρα μας.
Η πολιτιστική προώθηση στην χώρα που δίδαξε τον πολιτισμό και την Δημοκρατία υπήρξε ανενεργώς κατά το μεγαλύτερο μέρος του κάθε χρόνου που περνούσε.
Η δικαστική ατιμωρησία καθώς και η μακρόχρονη απονομή της δικαιοσύνης συμπλήρωσαν τα κακώς κείμενα του όλου συστήματος. Έτσι έμαθε να ζει λάθρα, το πολιτικό σύστημα, αποδεχόμενο τις όποιες «μεταπολιτευτικές κατακτήσεις» του Λαού του.
Οι πολιτικοί, ο λαός, οι δημοσιογράφοι, η δικαστική εξουσία καθώς και οι αστείρευτοι έκνομοι καιροσκόποι επέφεραν εις το Ελληνικό Κράτος όλα εκείνα τα κακώς κείμενα που βιώνουμε σήμερα.
Έτσι με την πάροδο των χρόνων χαλάρωναν οι θεσμοί του Κράτους και υποδήλωναν την ανυπαρξία τους. Πλήθαιναν δε, οι λαθεμένες πολιτικές της εκάστοτε ηγεσίας, πειθαρχημένης πάντα στο υπαρκτό αλλά στρεβλό πλέον Πολιτικό Σύστημα. Καθοδηγούσαν παραπλανητικά τον Λαό και αντί να τον οδηγούν σε μια πειθαρχημένη και σύγχρονη πολιτιστική κουλτούρα τον οδήγησαν σε λάθος δρόμους και πορείες άναρχης κοινωνικής υποδομής. Αποτέλεσμα όλων αυτών υπήρξαν πολλά καταλυτικά επεισόδια διασάλευσης της ειρήνης του κράτους με κυρίαρχα τα Δεκεμβριανά του 2008 και τα πρόσφατα τα Μονοπωλιακά το Φεβρουάριο του 2012.
Έτσι λοιπόν το μεταπολιτευτικό σύστημα της χώρας σήμερα βράδυ της Δωδεκάτης Φεβρουαρίου του 2012, στην πλατεία Συντάγματος και τις άλλες πόλεις της Ελλάδας παταγωδώς κατέρρευσε.
Η Ελλάδα τελικά πάτωσε.
Ήδη η Μεταπολιτευτική Δημοκρατία το βράδυ αυτό τόσο εις την πλατεία Συντάγματος των Αθηνών όσο και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας μας τελείωσε. Εκεί οι μάζες των κουκουλοφόρων και των αναρχικών πλιατσικολόγων και εμπρηστών σε συνδυασμό με την ανικανότητα και αβελτηρία του Συστήματος εξουσίας, υπέγραψαν το τέλος της Φεουδαρχικής Δημοκρατίας των οικογενειαρχών.
Κατ’ αυτό το χρονικό σημείο σκιαγραφήθηκε, μέσα στην μαύρη νύκτα του Φεβρουαρίου το νομοτελειακό κλείσιμο του ατελέσφορου και καταστροφικού Πολιτικού Συστήματος.
Άμεσης λοιπόν προτεραιότητας θα πρέπει να είναι η επαναδημιουρ-γία ενός νέου πολιτικού συστήματος με αρχές και καθαρούς όρους σύγχρονης κοινωνίας.
Μιας κοινωνίας Ευρωπαϊκού ήθους και κουλτούρας. Μιας κοινωνίας την οποίαν θα μπορούσαν να μας διδάξουν οι Έλληνες μετανάστες που βιώνουν ανά τον κόσμο και αφομοιώνουν ιδιαίτερα εύκολα τον σωστό τρόπο πειθαρχίας και διαβίωσης, ζώντας σε κοινωνίες σοβαρές και πειθαρχημένες.
Είναι καιρός πλέον πολίτες και πολιτικοί, Λαός και Κράτος ν’ αποβάλουμε τις λαϊκιστικές συνήθειες και πελατειακές προοπτικές. Κυβερνώντες και Κυβερνώμενοι ν’ ασπασθούμε την πολιτεία του Περικλέους και την πειθαρχεία των Σπαρτιατών.
Είναι πλέον οριστικά τελειωμένη και διαγραμμένη από τις μνήμες μας η Φεουδαρχικού Τύπου Πρωθυπουργοκεντρική Προεδρευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Είναι καιρός ν’ αναζητήσουμε μια άλλη μορφή Δημοκρατίας. Ο Αριστοτέλης ακόμη και σήμερα διακηρύττει ότι η Δημοκρατία δεν έχει Αδιέξοδα.
Όμως κατά την χρονική διάρκεια αυτής της τραγικής νύκτας μέσα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, ύστερα από πολλά χρόνια, λειτούργησε ξανά ο θεσμός του Ιερού της Δημοκρατίας. Ο Υπέρτατος της Δημοκρατίας θεσμός. Το βράδυ της 12ης Φεβρουαρίου η Ελλάδα ανάστησε ξανά την Δημοκρατία. Μέσα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, οι βουλευτές, οι αρχηγοί, οι πολιτικοί άνδρες και γυναίκες πήραν ξανά τις τύχες της Χώρας στα χέρια τους.
Τόσο αυτοί που ψήφισαν υπέρ της Μνημονιακής σύμβασης όσον και αυτοί που αρνήθηκαν την ψήφο τους μη συμπορευόμενοι με την κομματική τους γραμμή επέδειξαν Δημοκρατικό ήθος και σοβαρότητα του πολιτεύεσθαι. Ψήφισαν κατά συνείδηση αυτό που η δική τους πολιτική φιλοσοφία επέβαλε.
Θα μπορούσε ενδεχομένως να θεωρήσει κανείς γενναία την συμπεριφορά των αρχηγών των κομμάτων, σχετικά με τις διαγραφές των κοινοβουλευτικών. Αποστερεί όμως την δυνατότητα της κατά συνείδηση ψήφου εις το Ελληνικό κοινοβούλιο. Αφ’ ετέρου δε δημιουργεί ένα σοβαρό πολιτικό προβληματισμό τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδας.
Η όλη αυτή διαδικασία αποδεικνύει ότι οι λειτουργοί του πολιτικού μας συστήματος, εδιδάχθηκαν από τα μέχρι σήμερα στραβοπατήματά τους και την κρίσιμη ώρα αφυπνίστηκαν προς μια νέα Δημοκρατική ορθολογική αφύπνιση.
Απαραίτητη προϋπόθεση, εις το εξής οι όποιοι πολιτικοί ηγέτες ηγήτορες πολιτικών σχηματισμών θα πρέπει να εμφορούνται από πολιτική συνέπεια, σταθερότητα και Πολιτική Ευθύνη έναντι του συνόλου πολιτικού αλλά και εθνικού σκηνικού. Πολύ περισσότερο σήμερα όπου η πολιτική των αυτοδύναμων πολιτικών δυνάμεων ανήκει στο παρελθόν.
ΊΣΩΣ η συσπείρωση της πολιτικής αναγκαιότητας επιβάλει πλέον την απομάκρυνση από την αλαζονεία της εξουσίας και του Φεουδαρχισμού.
ΊΣΩΣ είναι χρήσιμο πλέον εμείς οι πολίτες από τώρα και στο εξής να σταθούμε περισσότερο αισιόδοξοι για το αύριο.
ΊΣΩΣ για τις επερχόμενες σύντομα εκλογές θα πρέπει να ευελπιστούμε αλλά και να πιέζουμε στους νέους πολιτικούς άνδρες και γυναίκες να συμπλέουν σε μια Εθνική πορεία ανόρθωσης της Χώρας, ανεξαρτήτως οιονδήποτε επί μέρους ιδεολογικών αποκλίσεων.
Ο ορθολογισμός στην πολιτική πρακτική είναι απλός και ενιαίος.
Η έξοδος της χώρας μας από την σοβούσα κοινωνική, πολιτική και οικονομική κρίση είναι άμεσα απαιτητή.
Το ισχύον επί πολλά χρόνια, πολιτικό σύστημα εξουσίας, οδήγησε την χώρα μας στην κρίση που βιώνει σήμερα. Γίνεται ξανά αποδέκτης εκβιαστικών προτάσεων και συνεχών απειλών από εκείνους που τον προηγούμενο αιώνα εβύθισαν τον κόσμο σε πλανητική καταστροφή. Στην συνέχεια αυτοί οι ίδιοι βοηθήθηκαν αφειδώς από τον ίδιο αυτόν κόσμο μη εξαιρούμενης της Ελλάδας βοηθώντας τους ν’ ανανήψουν κοινωνικά και οικονομικά.
Οι ίδιοι αυτοί μη εξοφλούντες τον κατασχημένο πλούτο της χώρας μας σήμερα απαιτούν με κατάλυση ακόμη και της Δημοκρατίας προκειμένου να μη χάσουν και το τελευταίο τοκογλυφικό τους επιτόκιο.
Αυτοί λοιπόν είναι φίλοι και σύμμαχοί μας!!
Τι να τους κάνουμε τους εχθρούς?
Ας μάθουμε λοιπόν εις το μέλλον να διαλέγουμε καλύτερα τους φίλους που επιλέγουμε.
Η Εθνική ταπείνωση που υπέστη ο Ελληνικός λαός είναι τελικά ποινικά κολάσιμη.
Οι καιροί ου Μενετοί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου